‘Het betekent in ieder geval dat je niet moet doorgaan met de dingen op exact dezelfde manier doen zoals je het altijd al deed. Dan weet je zeker dat de wal het schip keert.’
De Sint Maartenskliniek bestaat dit jaar 88 jaar als categoraal ziekenhuis, vertelt Simmers. ‘Ik zeg wel eens gekscherend: we zijn al 88 jaar bezig met het Integraal Zorgakkoord (IZA). Want een van de hoekstenen van het IZA gaat over concentratie en spreiding. Dat doen we al sinds we bestaan. Hoog-complexe revalidatie en orthopediezorg concentreren we in ons huis en de reumatologische zorg brengen we over acht locaties naar de mensen toe.’
De innovatieparadox
‘De ultieme spreiding is dat je de zorg búiten de bakstenen van het ziekenhuis brengt, bij de mensen thuis,’ stelt Simmers. ‘Dat is een belangrijk onderdeel van de innovaties die een motor zijn achter de transitie in de zorg. Dat we dingen op afstand en met technologische ondersteuning kunnen doen.’ Hij somt op wat er volgens hem misgaat. ‘Aan innovatiedrift is geen gebrek, maar wel aan focus. Mensen zitten vast in hun paradigma’s. Je moet mensen helpen om breder te denken dan waarin ze zijn opgeleid, en om anders naar hun vak te kijken.’
‘De buitenwacht vraagt van ons dat we meer samendoen en meer samenwerken. Tegelijkertijd moet iedere organisatie zijn eigen financiële huishoudboekje op orde houden. De bekostiging blijft sterk verzuild op organisatieniveau en de bekostigingssystematiek is zo geregeld, dat we “eenheden zorg” verkopen. Als er minder “doosjes” van de band rollen, komt er minder geld binnen. Daar zit de innovatieparadox: de dingen die we bedenken voor minder handen aan het bed, kunnen goed zijn voor de patiënt en de BV Nederland, maar een financieel debacle voor het ziekenhuis.’
De goede vraag stellen
Simmers: ‘De vraag luidt: is de zorg “u roept, wij draaien?”. In Nederland zijn we gewend dat er water de kraan komt als we die opendraaien. Als je bij de dokter komt, krijg je zorg. Dat is net zo’n vanzelfsprekendheid als drinkwater. Ik durf te stellen dat we in een realiteit belanden, waarbij dat niet meer zo vanzelfsprekend is. Dus moet je de vraag durven stellen: beantwoordt de zorg aan de behoefte van de patiënt in diens specifieke context. Moet je een negentigjarige vrouw, die met Alzheimer in een verpleeghuis verblijft, nog een nieuwe heup geven? Misschien is geen hightech zorg ook gewoon goede zorg. Dat gesprek wordt nog veel prangender als de vraag om zorg groter gaat worden dan wat je kunt leveren. En dat gaat geheid gebeuren. We moeten dus manieren bedenken om te voorkomen dat we daar terechtkomen. Het makkelijkste is preventie. Dat is nog altijd beter dan genezen. En je moet zorgprofessionals vooral laten doen wat een apparaat, computer, mantelzorger of patiënt niet kan.’
Sint Maartenskliniek is official sponsor van het Health Valley Event 2024.
Zorg is nu nog net zo’n vanzelfsprekendheid als drinkwater. Dat gaat veranderen. - Tim Simmers, lid Raad van Bestuur Sint Maartenskliniek
